| - kelzen, sw. v.
- kelzôn, sw. v.
- kelzilîn, st. n.
- kelzota
- kembe, mhd.
- kemben, sw. v.
- kembil, st. m.
- keme
- kem(e)lîn, mhd. st. n.
- kemerlinc
- kemich, mhd. st. m.
- kemin
- keminâta, sw. f.
- kemis, st. f.
- kemotale
- kemphen, sw. v.
- kempfere, mhd. st. m.
- kempho, sw. m.
- kendota
- kenela
- keestotas. a
- kennan, aostndfrk. sw. v.
- bi-kennen, sw. v.
- fora-bi-kennen, sw. v.
- gi-kennen1, sw. v.
- int-kennen, sw. v.
- ir-kennen1, sw. v.
- gi-kennen2, sw. v.
- ir-kennen2, sw. v.
- -kennenti
- bi-kennento, adv.
- bi-kennida, st. f.
- ir-kennida, st. f.
- kennih, st. m.
- kenning, st. m.
- kentil(a)stab, st. m.
- kenula
- kenzil(l)isc, adj.
- kepa..
- kępanont
- ûf-kephen, sw. v.
- kephrambarit
- kep::ien
- kequet
- ker
- kêr, st. m.
- kêra, st. sw. f.
- kera..
- ver-kêrære, mhd. st. m.
- ver-kêrer, mhd. st. m.
- -kêrâri
- kêrauuiggi, st. n.
- kerbela
- kerbila
- kerdern
- kereg
- kêren, sw. v.
- aba-kêren, sw. v.
- ana-kêren, sw. v.
- ana-gi-kêren, sw. v.
- bi-kêren, sw. v.
- thana-kêren, sw. v.
- thana-bi-kêren, sw. v.
- thana-ir-kêren, sw. v.
- thara-kêren
- ver-kêren, mhd. sw. v.
- gagan-, sw. v.
- gegin-kêren, sw. v.
- gi-kêren, sw. v.
- hera-kêren, sw. v.
- hintar-kêren, sw. v.
- hintar-gi-kêren, sw. v.
- ingagan-kêren, sw. v.
- ir-kêren, sw. v.
- missi-kêren
- nidar-bi-kêren, sw. v.
- nidar-gi-kêren, sw. v.
- ubar-kêren, sw. v.
- ûf-kêren, sw. v.
- ûf-gi-kêren, sw. v.
- umbi-kêren, sw. v.
- ûz-kêren, sw. v.
- uuidar(i)-kêren, sw. v.
- uuidar(i)-bi-kêren, sw. v.
- uuidari-gi-kêren, sw. v.
- zuo-kêren, sw. v.
- kerendra
- kêrento, adv.
- kergî(n), st. f.
- -kêrî
- keribes(a)mo, sw. m.
- -kêrida
- bi-kêrida, st. f.
- thana-bi-kêrida, st. f.
- gi-kêrida, st. f.
- kerien, sw. v.
- kerren, sw. v.
- gi-kerien, sw. v.
- gi-kerren, sw. v.
- kerilicho
- kerimuuilligin
- ir-kêritî, st. f.
- bi-keriunga, st. f.
- bi-kerrunga, st. f.
- -kêrlîh
- bi-kêrlîh, adj.
- kerlinga
- Kerlingære, mhd. st. m. pl.
- kêrmund(i), adj.
- kêrmundîg, adj.
- kern
- kernaphul, st. m.
- kerndera
- kerngersta, sw. f.
- kernilîn, st. n.
- kerno, sw. m.
- kern, st. m.
- kerno
- -kêro, sw. m.
- keroe
- kerolun
- kerosttiu
- kerpho
- kerran, st. v.
- kerrâri, st. m.
- kerro, sw. m.
- kerrôd, st. m.
- kerrunga, st. f.
- kersa
- kerse
- kertheisin
- kerula, sw. f.
- kêrunga, st. f.
- -kêrunga
- kervil, st. m.
- kervola,, st. m.
- kervilla, st. sw. f.
- kerza, st. sw. f.
- kerzila, st. sw. f.
- kerzilîn, st. n.
- kerzistal, st. n.
- kes, st. n.
- kes..
- kef..
- kescifat
- keselsucht
- kesenaph
- kêsikôkilîn, as. st. n.
- kesilun
- kesrita
- kesten
- kestet
- kestîg, adj.
- kestiga, st. sw. f.
- kestigâta, st. f.
- kestigôn, sw. v.
- gi-kestigôn, sw. v.
- kestigunga, st. f.
- kestilboum, st. m.
- kastalboum, st. m.
- kestilûnboum, st. m.
- kestin(-)
- kestin(n)a, sw.
- kestin(na)boum, st. m.
- kestlenbôm
- kêstlîcha
- ke t
- ketel
- kētelhâke, mnd. sw. m.
- kethe
- ketilari, as. st. m.
- ketile, mhd. st. sw. f.
- ketilkôp, as. st. m.
- ketin(n)a, st. sw. f.
- ketin(ni)lîn, st. n.
- ketinôn, sw. v.
- ketiuage
- ketizit
- ketochen
- ketti, st. n.
- kettilose
- kettiloser
- kettirit
- kettiu
- kettrata
- keturit
- keu-
- ke uartu
- keuhtigote
- keuoorafteme
- keutsa
- keuuel
- kevis
- kevisdôm, as. st. n.
- keuua, sw. f.
- gi-keuuen, sw. v.
- kezzil, st. m.
- kezzil(l)în, st. n.
- kezzî(n), st. n.
- kezzîn, adj.
| | ? kelzen (oder -ôn) sw. v., mhd. nhd. kelzen; afries. kaltia; Splett, Ahd. Wb. I,1,296 erwägt gelzen, neben gelzôn, das er als Abl. zu gellan stellt, Raven II,52 stellt diese 2 Belege zu gelzôn, ebenfalls das Ahd. Gl.-Wb. S. 197; Richter S. 149 setzt kelzôn an. — Graff IV,384 (mit Zuordnung zu kallôn). chelz-: part. prs. gen. sg. f. -untun Gl 2,398,74; acc. sg. n. -enta 27 (beide Wien 247, 11. Jh.; zu ch- vgl. Schatz, Abair. Gr. § 62). 1) flehen, bitten: chelzuntun [illa (die Humilitas) ... caput] orantis [(der Superbia) flexa cervice resectum eripit, Prud., Psych. 282] Gl 2,398,74. 2) sich rühmen, frohlocken (vor Übermut): daz chelzenta [Patientia ‘vicimus’ inquit] ‘exultans (Glosse: gaudentem) [vitium’, Prud., Psych. 156] Gl 2,398,27. Vgl. kallazzen; gelzôn.
kelzilîn st. n.; aus lat. calceolus. chelcili: nom. oder acc. sg.? Gl 2,246,11 (Schlettst., 12. Jh.; vgl. Schulte, Gregor S. 348,7). Verschrieben: chlazelin: acc. sg. Gl 2,247,1 (Freiburg 380 f. 145 a, 10./11. Jh.; l. chalzelin, Steinm.). kleiner Stiefel, kleiner Schuh: chelcili [pro amore vero eiusdem venerabilis Honorati, quoqumque Libertinus ibat, eius semper] caligulam (Hs. calliculam soccus) [in sinu portare consueverat, Greg., Dial. 1,2 p. 157] Gl 2,246,11 (vgl. Schulte, Gregor S. 348,7). 247,1.
kelzota Gl 2,72,29 s. AWB gelzôn.
kembe mhd. (sw.?) f. chemphe: nom. sg. Gl 3,586,4 (clm 4583, 13. Jh.). Schuttkarde, Dipsacus silvester L. (vgl. Marzell, Wb. 2,145 ff., bes. 147): lupipecten. Komp. ? wolfkembe mhd.
kemben sw. v., mhd. Lexer kemben, kemmen, nhd. DWB kämmen; as. kembian (s. u.), mnd. mnl. kemmen; ae. cemban; an. kemba. — Graff IV,404 s. vv. kampjan, gikemmit. gikaembit. chemp-: part. prs. nom. pl. m. -enta Gl 1,604,26 (M, 2 Hss.); -ente 27 (M, 4 Hss.); -inta 28 (M); -ent ebda. (M, clm 22201, 12. Jh.; m. Apokope des Endvokals, vgl. Matzel S. 113 f.), zu -p- vgl. a. a. O. S. 116. — kemb-: 1. sg. -iu Gl 2,711,14; gi-: part. prt. -it 497,10 (Sg 292, 11. Jh.; -kb-); -id 583,7 = Wa 97,4/5 (Düsseld. F. 1, 9. oder 10. Jh. (?)); -kēmit: dass. 497,10 = Wa 85,3 (Carlsr. S. Petri, 11. Jh.). [Bd. 5, Sp. 88] kämmen: a) allgem.: gikembid [summus sacerdos ... mire infulatus, festa vittis tempora nectens, corona tum] repexus [aurea, Prud., P. Rom. (X) 1014] Gl 2,583,7 = Wa 97,4/5. kembiu pecto. tis [Randgl. zu: Silvia ...] pectebat [... ferum (d. i. den zahmen Hirsch) puroque in fonte lavabat, Verg., A. VII,489] 711,14; b) spez.: hecheln, karden, krempeln (vgl. DWb. V,210. 2009 s. vv. karden, krämpeln): chempenta vuepenta [confundentur (Aegyptii) qui operabantur linum,] pectentes (4 Hss. plectentes) [et] texentes [subtilia, Is. 19,9] Gl 1,604,26. gikemmit wirdit (letzteres nur in 1 Hs.) [ut quaeque est lanugo ferae mollissima tactu,] pectitur (Glosse: ornatur) [Prud., Ham. 293] 2,497,10 = Wa 85,3. Vgl. ? kembil.
? kembil st. m. — Graff IV,404. chembil: nom. sg. Gl 2,380,3 (Florenz XVI,5, 12. oder 13. Jh.). Verstümmelt: ch..la: acc. pl. MGh Poetae Lat. VI,1, p. 9,1 (Innsbr. Fragmente, Gll. 12. Jh.; oder -lo? Vgl. a. a. O.). 1) Stachelhalsband: chembil [in ‘ar’ desinentia Latina (nomina) neutra sunt, ut ... ‘] columbar [’, quod significat genus vinculi, Prisc., Inst. II,150,16] Gl 2,380,3 (vgl. Habel Sp. 68 s. v. collumbar), hierher oder wegen des lat. Lemmas als Verschreibung zu knebil. 2) ? Helmbusch: chembila [vir ... illustris ... vertice distractas suspendit in arbore] cristas [et ventum captans sudorem tersit anhelus, Walth. 960] MGh Poetae Lat. VI,1, p. 9,1.
keme Gl 1,217,34 (K) ist nach Splett, Stud. S. 311 wohl aus sume verderbt; s. sum pron.-adj.
kem(e)lîn mhd. st. n. kemlin: nom. sg. Gl 3,32,41 (Wallerst. I. 2. fol. 21, 13. Jh., clm 4350, 14. Jh., 1 Hs. c-, 1 -æ-). (kleines) Kamel: cemlin (1 Hs. noch quidam dicunt olbente) camelus (andere Hss. olbenta, olbent, olbentin, kamel). Vgl. kamel mhd.
kemerlinc Gl 3,378,47 s. AWB kamarling.
kemich mhd. st. m. (zur Bildung vgl. DWb. V,100 f. s. v. kamin), nhd. dial. bair. (älter) kemich, DWB kömich, kümich Schm. 1,1245; vgl. lat. caminus. Verschrieben: chasmich: nom. sg. Gl 4,186,36 (Wien 1325, 14. Jh.). Ofen: fornax clibanus.
kemin Gl 3,558,5 s. AWB kîmo. |
| kelzen
| | 1) flehen, bitten: chelzuntun [illa (die Humilitas) ... caput] orantis [(der Superbia) flexa cervice resectum eripit, Prud., Psych. 282] Gl 2,398,74. | | 2) sich rühmen, frohlocken (vor Übermut): daz chelzenta [Patientia ‘vicimus’ inquit] ‘exultans (Glosse: gaudentem) [vitium’, Prud., Psych. 156] Gl 2,398,27. | | kemben
| | a) allgem.: gikembid [summus sacerdos ... mire infulatus, festa vittis tempora nectens, corona tum] repexus [aurea, Prud., P. Rom. (X) 1014] Gl 2,583,7 = Wa 97,4/5. kembiu pecto. tis | | b) spez.: hecheln, karden, krempeln (vgl. DWb. V,210. 2009 s. vv. karden, krämpeln): chempenta vuepenta [confundentur (Aegyptii) qui operabantur linum,] pectentes (4 Hss. plectentes) [et] texentes [subtilia, Is. | | kembil
| | Verstümmelt: ch..la: acc. pl. MGh Poetae Lat. VI,1, p. 9,1 (Innsbr. Fragmente, Gll. 12. Jh.; oder -lo? Vgl. a. a. O.). | | 1) Stachelhalsband: chembil [in ‘ar’ desinentia Latina (nomina) neutra sunt, ut ... ‘] columbar [’, quod significat genus vinculi, Prisc., Inst. II,150,16] Gl 2,380,3 (vgl. Habel Sp. 68 s. v. collumbar | | 2) ? Helmbusch: chembila [vir ... illustris ... vertice distractas suspendit in arbore] cristas [et ventum captans sudorem tersit anhelus, Walth. 960] MGh Poetae Lat. VI,1, p. 9,1. |
|