| ketinôn sw. v., mhd. Lexer ketenen, nhd. DWB ketten; mnl. ketenen; vgl. mnd. kēdenen. — Graff IV,367 s. v. gaketinôt. ke-chetennotêr: part. prt. nom. sg. m. Nb 15,15 [12,23]. im Part. Praet.: mit Ketten belastet, angekettet: umbe den hals kechetennoter . taz chit mit undroste behafter pressus colla gravibus catenis.
ketiuage Gl 1,715,29 s. gi-uuâgi.
ketizit (Hs. k&izit) Mayer, Glossen S. 106,16 s. AWB githiozan, Nachtrag.
ketochen Gl 4,247,19 s. gi-tuohhen.
ketti st. n. — Graff IV,365. ketti: acc. sg. Gl 4,251,38 (k&ti). O 3,24,82. 5,4,20 (FPV; bei V k auf Rasur). kethe Gl 3,653,19 s. unter AWB ketin(n)a. Grab, Gruft: ketti betdi [conditus aromatibus, repositus est (Joseph) in] loculo (Hs. loculum) [in Aegypto, Gen. 50,25] Gl 4,251,38. intheket mir thaz ketti, thes mines friuntes betti O 3,24,82. thes ganges sie iltun gahun joh thaz grab gisahun, in mihilan unwan thaz ketti fundun indan 5,4,20.
kettilose Gl 1,671,3 s. AWB getilôso.
kettiloser Gl 1,561,20 s. AWB getilôs.
kettirit, kettiu, kettrata Gl 4,103,58. 2,618,20. 4,103,59 s. AWB eitarôn.
keturit Gl 2,32,35 s. tiuren.
keu- s. auch keb-.
ke uartu (in ke uartuuaruo) Gl 2,621,37 s. AWB far(a)uuen (u. far(a)uua). [Bd. 5, Sp. 148] |