| - kugula, sw. f.
- kugulkozzo, sw. m.
- kugulkozza, st. sw.?
- kuhhamar
- kuhhil, st. f.
- kuhhîn, st. f.
- kuhhina, st. sw. f.
- kuhhinkneht, st. m.
- kuhma, st. sw. f.
- kohma, st. sw. f.
- kuhmâri, st. m.
- kuhhamar, st. m.
- kuhmo, sw. m.
- kucke, mhd. sw. m.
- gucke, mhd. sw. m.
- kucker, mhd. st. m.
- gugger, mhd. st. m.
- kuk(k)uc, st. m.
- gug(g)ug, st. m.
- kûlhoubit, st. n.
- kullantar
- kolinder
- koller
- k u lt
- kûma, st. f.
- kuman
- kumbalboro, sw. m.
- kumbar(r)a, sw. st. f.
- kume
- kûmen, sw. v.
- kûmôn, sw. v.
- bi-kûmen, sw. v.
- ir-kûmen, sw. v.
- kumft, st. f.
- kumftîg, adj.
- kumftgî, st. f.
- kûmida, st. f.
- kûmîg, adj.
- kûmgên, sw. v.
- kûmgî, st. f.
- kumih, st. m.
- kumil, st. m.
- kumîn, st. n.
- kumistadal, st. m.
- kumistuodal, st. m.
- kûmo, adv.
- kûmôn
- kumpel
- kumph, st. m.
- kumphil, st. m.
- kumpost, st. m.
- kompost, st. m.
- kumtum
- kûmunga, st. f.
- -kuna(c)h
- kunauuid, st. f.
- kund1, adj.
- kundi1, adj.
- kunt?, Verbaladj.
- -kund2
- gi-kund, st. m. n.
- -kunda, st. f.
- -kunda, sw. f.
- -kundalîh
- kundâra, sw. (st.?) f.
- kundâri, st. m.
- kunden
- kundôn
- bi-kunden, sw. v.
- bifora-kunden, sw. v.
- thuruh-kunden, sw. v.
- far-kunden, aostndfrk. sw. v.
- fora-kunden, sw. v.
- fora-gi-kunden, sw. v.
- fram-kunden
- gi-kunden, sw. v.
- gi-kundôn, sw. v.
- ir-kunden, sw. v.
- uuidar-kunden, sw. v.
- zuo-kunden, sw. v.
- -kundenti
- -kundentlîh
- kundhaft, adj.
- kundi1
- -kundi1, adj.
- -kundi2, adj.
- -kundi, st. n.
- -kundî1, st. f.
- -kundî2, st. f.
- kundida, st. f.
- gi-kundida, st. f.
- -kundida1
- -kundida2
- -kundîg
- kundigen, andfrk. sw. v.
- kündic, mhd. adj.
- -kundlîh1
- -kundlîh2
- kundlîhho, adv.
- kundname, mhd. sw. m.
- kundnessî, st. f.
- kundo, sw. m.
- kundo
- kundôn
- -kundôn
- ana-kundôn, sw. v.
- kuneg-
- kunegolin
- kunele
- kunfruotta
- kunft
- kunftino
- kung-
- küng-
- kungeskerze
- küngl
- kunig-
- kunigeskerze, mhd. sw. f.
- kunig(i)lî(n)chen, mfrk. st. n.
- kunigł
- kuning, st. m.
- kuningdôm, as. st. m.
- kuningeshof, st. m.
- kuninggelt, st. n.
- kuninghelm, st. m.
- kuningilîn, st. n.
- kuningin, st.
- kuningisc, adj.
- kuninglîh, adj.
- kuninglîhho, adv.
- kuningrîhhi, st. n.
- kuni(n)grihtâri, st. m.
- kuningstuol, st. m.
- kuninguesof
- kunirîhhi, st. n.
- kunkula, st. sw.?
- kunna, st. f.
- kunnamahtîg, adj.
- kunnan, prt.
- fir-kunnan, prt.
- in-kunnan, prt.
- bi-kunnen
- kunnên, sw. v.
- gi-kunnên, sw. v.
- ir-kunnên, sw. v.
- -kunnênti
- kunnessi
- kunni, st. n.
- gi-kunni, st. n.
- gi-kunni, adj.
- -kunni, adj.
- kunnig
- kunnîg1, adj.
- -kunnîg2
- -kunniglîk
- kunnihaftî, st. f.
- kunnilîhho, adv.
- kunniling, st. m.
- kunniruns
- kunniscaft, st. f.
- kunnizala, st. f.
- kunnizalâri, st. m.
- kunnobuoh
- kunnogilîh, Subst.
- be-kunnon, aostndfrk. sw. v.
- gi-kunnunga, st. f.
- kunol, st. m. oder n.
- kunsele, mhd. st.
- kunst
- kunst, st. f.
- fir-kunst, st. f.
- ku(n)stheitî, st. f.
- kunstîg, adj.
- kunt
- gi-kunt1, st. f.
- gi-kund, st. m. n.
- gi-kunt2, st. f.
- kuntil, st. m.
- kuntisal, st. n.
- kunuchel
- kununga
- kuo, st. f.
- kuoa, st. f.
- kuofa, st. sw. f.
- kuofelîn, mhd. st. n.
- kuohhil, st. n.
- kuohhilîn, st. n.
- kuohhiling, st. m.
- kuohhilo, sw. m.
- kuohho1, sw. m.
- -kuohho2
- kuol
- kuolen, sw. v.
- gi-kuolen, sw. v.
- ir-kuolen, sw. v.
- kuolên, sw. v.
- gi-kuolên, sw. v.
- ir-kuolên, sw. v.
- kuoli, adj.
- kuolitha, aostndfrk. st.
| | kugula sw. f., mhd. gugel(e), kugel, kogel sw. st. f., frühnhd. kugel (vgl. DWb. V,2533 f.); mnd. kōgel(e) f. m., mnl. cogel(e) f.? m.; ae. cugele; aus lat. cuculla. — Graff IV,362. chugelûn: dat. sg. Np 65,15 Randnote. — cu-calun: acc. sg. S 260,8 (B); -gul-: nom. sg. -a Gl 4,200,28; acc. sg. -un 1,139,3 (R; -g- aus k oder l mit Rasur korr., vgl. Splett, Sam.-Stud. S. 13); -gelun: dat. sg. Beitr. 73,253,9 (k-; zur Korr. vgl. z. St.); -gil-: nom. sg. -a Gl 3,190,36 (SH B); -e ebda. (SH B; k-); kogela: dass. Hbr. I,279,112 (SH A). Verstümmelt: chogo|: acc. sg. Gl 2,51,46 (Jc; das zweite o unsicher, l. chogolun? Vgl. Steinm.). Kapuzenmantel; Kapuzenüberwurf; Kapuze: ephod id est quod superhumerale uocatur sine cucullo ânu cugulun Gl 1,139,3. halsuueri chogolun [nos tamen mediocribus locis sufficere credimus monachis ... cucullam in hieme villosam, in aestate puram aut vetustam: et] scapulare [propter opera, Reg. S. Ben. 55] 2,51,46 (davor hachul cuculla[m]) cugila cuculla Gl 3,190,36 (im Abschn. De palliis virorum). caliptra 4,200,28. kugelun [si nocturnus adulter tempora Santonico velas adoperta] cucullo [Juven. 8,145] Beitr. 73,253,9. kogela cuculla vestis monachilis Hbr. I,279,112. cucalun ... rvha cocullam ... vellosam S 260,8 (s. o. Gl 2,51,46). daz (Gott zu lieben) netuot aber der . der dien liuten mer lichen uuile [Bd. 5, Sp. 454] (id est mit ypocrisi preitero blattun uuitero chugelun et mille aliis quibus scismatici nostri irritauerunt deum in adinuentionibus suis) . danne gote Np 65,15 Randnote.
kugulkozzo sw. m., kugulkozza (st. sw.?) f., mhd. Lexer gugelkotze sw. m. — Graff IV,539. Mask.: cugil-chozzo: nom. sg. Gl 3,305,60 (SH d); -kozzo: dass. 190,11 (SH B; k-). Thies, Kölner Hs. S. 178,13 (SH; -c-). Fem.: chugil-chozza: nom. sg. Gl 3,341,37 (SH g, 2 Hss.). — cugil-cozza: nom. sg. Gl 3,341,37/38 (SH g). Nicht eindeutig: kugil-kozze: nom. sg. Gl 3,190,11 (SH B). Kapuzenmantel von grober Wolle: kugilkozzo penula Gl 3,190,11 (davor kozzo lacerna; im Abschn. De palliis virorum). Thies, Kölner Hs. S. 178,13. penula . lacerne in modum cuculle .i. cugilchozzo Gl 3,305,60. 341,37.
kuhhamar s. AWB kuhmâri.
kuhhil st. f., mhd. kuchel, nhd. dial. schwäb. bair. DWB kuchel Fischer 4,807 f., Schm. 1,1221; vgl. lat. coquina, vulgärlat. cocina; zur Form vgl. DWb. V,2494. — Graff IV,360. chvchil: nom. sg. Gl 3,630,2 (Wien 804, 12. Jh.). Küche: popina ł culina (1 Hs. kuhhîn; vgl. Habel Sp. 296 s. v. popina). Vgl. kuhhina, kuhhîn, auch ?kuchelîn mhd.
kuhhîn st. f., mhd. Lexer kuchîn, -ein (vgl. Lexer, Hwb. 1,1761 s. v. küchen), frühnhd. kuchin (vgl. Götze, Frühnhd. Gl. S. 143), kuchein (vgl. DWb. V,2490 s. v. küche); aus lat. coquina, vulgärlat. cocina. Erst ab 12. Jh. belegt. chuch-in: nom. sg. Gl 3,630,2. 667,53; acc. (?) sg. 1,396,66 (M, 3 Hss.); nom. pl. 652,40 (M, clm 17403, 13. Jh.; ch-); chch-: nom. sg. 570,22 (M, clm 22201, 12. Jh.; zu -- für u vgl. Matzel § 43 c). Küche: chuchin popina ł culina Gl 3,630,2 (1 Hs. kuhhil; vgl. Habel Sp. 296 s. v. popina). coquina 667,53; spez. Kochstelle: chuchin culinae [fabricatae erant subter porticus per gyrum, Ez. 46,23] 1,652,40 (9 Hss. kuhhina); — in Ersetzung von (nicht mehr verständlichem?) kuhma/kuhmo: chuchin [mittebat eam (sc. die Gabel) ... in] cacabum [1. Reg. 2,14] Gl 1,396,66 (4 Hss. kuhma). chchin [quid communicabit] cacabus [ad ollam? quando enim se colliserint, confringetur, Eccli. 13,3] 570,22 (6 Hss. kuhmo, 1 Hs. noch steinna). Vgl. kuhhina, kuhhil.
kuhhina st. sw. f., mhd. Lexer küchen, kuchen st. f., kuchene sw. f. (vgl. Lexer, Hwb. 3, Nachträge Sp. 285); mnd. kken(e), mnl. coken(e); ae. cycene, cicene, cycen (vgl. Bosw.-T., Suppl. S. 140); aus lat. coquina, vulgärlat. cocina; vgl. mhd. Lexer kuche. — Graff IV,360. Stark: chuhhin-: gen. sg. (?) -o Gl 1,652,38 (M, 2 Hss.; lat. nom. pl. f.); nom. pl. -a 37 (M, 2 Hss.). 2,461,70; chuchine: nom. pl. (?) 1,652,39 (M, 4 Hss.); chuhin-: gen. sg. (?) -o 38 (M; lat. nom. pl. f.); nom. pl. -a 2,462,1 (2 Hss.); ckuchina: acc. pl. 397,51 (-k- aus h korr.). — cuchina: gen. sg. Gl 2,10,21. Schwach: chuhchinun: gen. sg. S 244,16 (B). — cuchinun: gen. sg. Gl 2,13,54. Nicht eindeutig (alle Belege im Nom. Sing.): chuchina: Gl 1,115,36 (R); chuh-: 3,628,27. — cuchin-: -a Gl 3,629,9 (-v-). 41; -e 4,49,13 (Sal. a 1); cuhina: Beitr. (Halle) [Bd. 5, Sp. 455] 85,226,5; cchne: Gl 4,49,13 (Sal. a 1); coch-ine: 3,382,46 (Jd); -ene: 372,2 (Jd). chuhchuni Gl 1,396,66 s. AWB kuhma. 1) Küche: cuchina [(der Pfeffer:) dilicias, epulas regum luxusque ciborum, ius simul et pulpas battutas condo] culinae [Aldh., Enigm. XL] Gl 2,10,21. cuchinun [tunc iussu patris convivia larga puellae diliciasque ferunt epuli luxusque] culinae [vestibus ornatae variis, ders., De virg. 1150] 13,54 (beide Vok.-Übers.?). cochene coquina 3,372,2. 629,41. cuchine cchne (ersteres übergeschr.) coquina 4,49,13 (1 Hs. kuche). cvchina coquina ł popina culina 3,629,9 (culina über popina, unter cvchina; vgl. Habel Sp. 296 s. v. popina). culina 382,46. 628,27. .. mit deru chuhchinun uuehcharum .. postea autem (der Vorleser) cum coquinae ebdamadariis et servitoribus reficiat S 244,16; spez. Kochstelle, -herd: chuhhina culinae [fabricatae erant subter porticus per gyrum, Ez. 46,23] Gl 1,652,37 (1 Hs. noch coquina, vgl. Davids, Bibelgl. S. 305,1231; 1 Hs. kuhhîn). cuhina [centum convivae, sequitur sua quemque] culina [Juv., Sat. 3,250] Beitr. (Halle) 85,226,5. 2) Gasthaus: chuchina taberna Gl 1,115,36. ckuchina [Loth ... nec moenia (sc. Sodomorum) respicit, ... meritoria, templa, theatra ... madidasque] popinas [Prud., Ham. 762] 2,397,51 (vgl. Glosse: loca potandi, vel loca iuxta balnea sita, dictaque propinae, a propinantibus). loca ivxta balnea s, sita quasi propinę dictę a propinantibus .i. tranchhus ł chuhhina [Randgl. zu ebda.] 461,70 (zum Nebeneinander von popina u. propina vgl. Thes. X,2,2009 f.). Vgl. kuhhîn, kuhhil, auch ?kuchelîn mhd.
kuhhinkneht st. m., mhd. küchen-, Lexer kuchenkneht, nhd. DWB küchenknecht; mnd. kkenknecht, mnl. cokencnecht. — Graff IV,579. chuchen-chneht: nom. sg. Gl 3,428,49 (Wien 804, 12. Jh.). Küchenjunge: inquilinus; wurde das lat. Lemma fälschlich auf culina bezogen u. entsprechend wiedergegeben?
kuhma, kohma st. sw. f.; aus lat. cucuma. — Graff IV,360 f. Stark: chuhma: acc. sg. Gl 2,729,25 (2 Hss.). Schwach: chuhh-mun: acc. sg. Gl 2,254,31 (M); chuch-: dass. ebda. (M); chuh-: dass. 1,396,65 (M, 3 Hss.). 2,254,32 (M, 3 Hss.); oder zum sw. Mask. kuhmo? Nicht eindeutig: coh-ma: nom. sg. Gl 1,584,1 (2 Hss., 1 Hs. coh-) = Wa 78,35. 4,267,11; cohc-: dass. 1,407,8 = Wa 75,35/36. Verschrieben: chumun: acc. sg. Gl 2,254,32 (M; s. o.); kachma: nom. sg. 3,271,20 (SH b, 2 Hss., davon 1 Hs. vielleicht kochma, Steinm.); ocohma: dass. 1,407,9; hierher wohl, verderbt: chuhchuni: für acc. sg.? 396,66 (M). cucuma Gl 2,245,11. 246,51 ist wohl lat. (vgl. Schulte, Gregor S. 321 f. 355; anders Splett, Ahd. Wb. I,1,492, Frings, Germ. Rom. II,204 f.). Kochtopf, -geschirr: chuhmun [mittebat eam (sc. die Gabel) in lebetem, vel in caldariam, aut in ollam, sive in] cacabum [1. Reg. 2,14] Gl 1,396,65 (3 Hss. kuhhîn). cohcma cacabus et cucuma [zu ebda.] 407,8 = Wa 75,35/36. 4,267,11. cohma [quid communicabit] cacabus [ad ollam? quando enim se colliserint, confringetur, Eccli. 13,3] 1,584,1 = Wa 78,35. chuhma [die autem paschae nocte ipsa resurrectionis dominicae, tollens lucernam no- [Bd. 5, Sp. 456] vam posuit in] cacabo (Hss. caccabum) [novo, Vitae patr. p. 581a] 2,729,25. kachma cucuma 3,271,20; Vok.Übers.: chuchmun (2 Hss. noch disc) [ei antiquus hostis in mulomedici specie obviam factus est, cornu et] tripedicam (Hss. trepidicam) [ferens, Greg., Dial. 2,30 p. 261] 2,254,31 (vgl. auch Schulte, Gregor S. 610). Vgl. kuhmo, kuhmâri, kuhhamar.
kuhmâri (? so Kluge, Stammb.3 § 77), kuhhamar st. m.; aus lat. cucuma. — Graff IV,361. chuhmara: nom. pl. Gl 1,349,12 (M, 7 Hss.). chugemar: nom. sg. (?) Gl 1,349,13/14 (M, clm 22201, 12. Jh.; zu -g- für hh vgl. Matzel § 89 a, zur möglichen Apokope des Endvokals ebda. § 69 b u. § 76 c; lat. nom. pl.). cuhhamar: nom. sg. Mayer, Glossen S. 70,14 (vgl. Siewert, Gl. S. 79; clm 6220, Gll. 10. Jh.; lat. acc. pl.). Verschrieben: chuhnarz: für nom. pl. (?) Gl 3,636,14 (l. chuhmara, Steinm.). mara Gl 4,27,1 wohl ursprünglich Teil von kuhmara, dann aber als mara ‘Mahr, Alb’ (s. dort) verstanden. Kochtopf, -geschirr: chuhmara [quidquid de morticinis huiuscemodi ceciderit super illud, immundum erit: sive clibani, sive] chytropodes (Hss. auch scy-, sci-) [, destruentur, Lev. 11,35] Gl 1,349,12. chuhnarz tripoda 3,636,14; Schüssel: cuhhamar [Hiram ... perfecit omne opus regis Salomonis in templo domini ... lebetes, et] scutras [, et hamulas, 3. Reg. 7,45] Mayer, Glossen S. 70,14 (vgl. Siewert, Gl. S. 79). Vgl. kuhma, kohma, kuhmo.
kuhmo sw. m.; aus lat. cucuma. — Graff IV,360 f. chuhmo: nom. sg. Gl 1,570,21 (M, 6 Hss., 10.—12. Jh.). Kochtopf: chuhmo (1 Hs. noch steinna übergeschr.) [quid communicabit] cacabus [ad ollam? quando enim se colliserint, confringetur, Eccli. 13,3] (1 Hs. kuhhîn). Vgl. kuhma, kohma, kuhmâri, kuhhamar.
kucke oder gucke mhd. sw. m.; vgl. frühnhd. gucku m. (vgl. Götze, Frühnhd. Gl. S. 112). gukke: nom. sg. Gl 3,29,57 (Innsbr. 355, 14. Jh.). Kuckuck, cuculus canorus (vgl. Suolahti, Vogeln. S. 4. 7): cuculus (andere Hss. gouh, 1 Hs. gugger gouch goch). Vgl. kuk(k)uk, gug(g)ug u. guckôn (vgl. dazu auch DWb. V,2518 f. s. v. kucken). |
| kuhhina
| | 1) Küche: cuchina [(der Pfeffer:) dilicias, epulas regum luxusque ciborum, ius simul et pulpas battutas condo] culinae [Aldh., Enigm. XL] Gl 2,10,21. cuchinun [tunc iussu patris convivia larga puellae diliciasque ferunt epuli | | 2) Gasthaus: chuchina taberna Gl 1,115,36. ckuchina [Loth ... nec moenia (sc. Sodomorum) respicit, ... meritoria, templa, theatra ... madidasque] popinas [Prud., Ham. 762] 2,397,51 (vgl. Glosse: loca potandi, vel |
|