Wörterbuchnetz
Althochdeutsches Wörterbuch Bibliographische AngabenLogo SAW
 
kussen bis -kustgôn (Bd. 5, Sp. 554 bis 558)
Abschnitt zurück Abschnitt vor
Artikelverweis kussen sw. v., mhd. nhd. küssen; as. kussian, mnd. küssen, mnl. cussen; afries. kessa; ae. cyssan; an. kyssa. — Graff IV,523 f.
chuss-: 1. sg. -o Gl 4,39,41 (Sal. a 1); 3. pl. -ant H 19,7,4; inf. -en Nc 747,15. 802,4 [62,20. 120,19]; part. prs. -ende 785,10 [102,16]; nom. pl. m. -ente 792,26 [110,19]; chus-: 3. sg. prt. -ta 803,11. 12. 828,4 [122,1. 2. 148,1]. NpNpw 40,10; 3. pl. prt. -tun Gl 2,754,61; -ton Thoma, Glossen S. 7,9. Np 84,11. — chsso: 1. sg. Gl 4,39,41 (Sal. a 1).
cuss-: 1. sg. -o Gl 4,132,50 (Sal. c; k-); 1. sg. conj. -e T 183,2. O 4,16,26 (k-); 3. sg. conj. -e W 1,1 (-v- A, cusser BK, cvsser C) [45,1]. 3 (ABCK, k- F) [6]; -a 1 (F) [1]; cuss-: inf. -an T 138,12. W 130,3 (A, k- BCFK) [231,18]; inf. gen. sg. -iannias S 319,29/30 = Wa 17,4; cus-: 3. sg. prt. -ta T 97,4. 183,4. O 4,16,51 (FV; k-); -t ebda. (P; k-, vor vokal. Anlaut); [3. pl. prt. -tun Pk(w) 84,11 (k-);] 3. sg. conj. prt. -ti T 183,3.
1) küssen, mit den Lippen berühren (als Ausdruck der Liebe, Freundschaft, Ehrerbietung):
a) jmdn., etw. küssen:
α) mit Akk. d. Pers.: (der Vater) fiel ubar sinan (des heimkehrenden Sohnes) hals inti custa inan cecidit supra collum eius et osculatus est illum T 97,4. under dien cham ein vuib . sconiu ... diu dia iungfrouun chatta unde chusta inter quos . femina splendentis formae ... virgine salutata . usque in eius osculum confisa pervenit Nc 828,4 [148,1]. uuer uueret mih des, daz ih dih, bruoder min, sehe sugan die spunne miner muoter, unte ih dih da uzze uundanan kussan muoze ut inveniam te foris, et deosculer te [Cant. 8,1] W 130,3 [231,18]; mit Bezug auf den Verrat des Judas: so uuenan so ih cusse ther ist iz quemcumque osculatus fuero ipse est T 183,2. „heil“, quad er, „meistar!“ inti kusta inan sar [vgl. osculatus est eum, Matth. 26,49] O 4,16,51. Iudas min muntman . daz chit der mih chusta . ze demo ih mih fersah ... der mit mir az . der bescrancta mih uuito homo pacis meae in quo sperabam [vgl. rursus quando venit ut traderet eum, osculum illi dedit, Aug., En.] NpNpw 40,10; — ferner: T 183,3. 4 (beide osculari). O 4,16,26. Nc 785,10 (exosculari). 802,4 [102,16. 120,19]; — erweitert durch mit + Dat. d. Sache/abstr. Dat.: cusser mih mit demo cusse sines mundes osculetur me osculo oris sui [Cant. 1,1] W 1,1 [45,1]; bildl.: nu cumer selbo unte cusse mih mit dero suoze sines euangelii [vgl. oscula praebendo, sua dulcia verba loquendo, Expos.] 3 [6]; — erweitert durch an + Dat./Akk. d. Sache (als Bez. eines Körperteils): tero (der drei Grazien) einiu chusta sia an demo underbrauue . anderiu chusta sia an den munt . tiu dritta an die bruste quarum una deosculata est frontem Philologiae ... alia os eius . tertia pectus apprehendit [vgl. osculata est frontem eius, Rem.] Nc 803,11. 12 [122,1. 2];
β) mit Akk. d. Sache (als Bez. eines Körperteils) u. attribut. Gen. (bzw. Pers.-Pron.)/Dat. d. Pers.: kasehante [Bd. 5, Sp. 555] inan lepen chussant fuazi truhtines videntes eum vivere osculant pedes domini H 19,7,4. tiu (Vesta) getorsta Ioui daz houbet chussen . uuanda si sin magezoha ist caput regis ausa est osculari Nc 747,15 [62,20]; ferner: T 138,12 (osculari);
γ) mit Akk. d. Sache (als Bez. eines Ortes) im lat. Kontext einer Glosse: chustun adlambunt [singula loca, ubi aut sederat vir beatus aut steterat, Sulp. Sev., Dial. 2,8 p. 190,18/19] Gl 2,754,61;
b) rezipr.: (sih) kussen einander küssen: bildl.: reht unde frido chuston sih iustitia et pax osculatae sunt Np 84,11 [, z. gl. St. ohne Refl.-Pron.: reht endi friđu kustun Pk(w) 84,11]; — hierher wohl auch ohne Übers. des Refl.-Pron. in einer Glosse: iocantem . ludentem . forte more sinhion (d. i. sinhîuuôno) . amantium . inuicem se osculati sunt . halstont . vunte chuston [zu: vidit eum (sc. Isaac) iocantem cum Rebecca uxore sua, Gen. 26,8] Thoma, Glossen S. 7,9;
c) substant.: das Küssen, der Kuß (vgl. DWb. V,2874 f.): ik iuhu ... unrehtas cussiannias, unrehtas helsiannias S 319,29/30 = Wa 17,4;
d) Glossenwort: chusso basio (1 Hs. -um) Gl 4,39,41 (1 Hs. kos). 132,50.
2) übertr.: berühren, nur rezipr.: sih kussen einander berühren, von Linien: uuio dri reiza grehte . an dien orten sih chussente . triangulum machont Nc 792,26 [110,19].
Abl. kus, kos.
Vgl. kossôn.
 
Artikelverweis 
gi-kussen sw. v., mhd. Lexer geküssen; mnl. gecussen; ae. gecyssan. — Graff IV,524.
gi-kusti: 3. sg. conj. prt. O 1,11,39.
etw. küssen, mit den Lippen berühren: wola ward thio brusti, thio Krist io gikusti [vgl. beatus venter, qui te portavit et ubera, quae suxisti, Luc. 11,27].
 
Artikelverweis 
kussilîn st. n., mhd. küsselîn (vgl. Lexer, Hwb. 3, Nachträge Sp. 289), nhd. kisse-, küsse-, küsslein; vgl. mnd. küsseken s. v. küssen, mnl. cussenkijn s. v. cussen. — Graff IV,524 f.
chuss-ili: nom. sg. Gl 3,618,61 (2 Hss.); acc. pl. 1,644,14 (M); -el-: nom. sg. -in 3,252,22 (SH a 2; -v-); acc. pl. -iu 1,644,14 (M, Stuttg. Herm. 26, 12. Jh.; zur Endg. vgl. Braune, Ahd. Gr.14 § 196 Anm. 3); -u 13/14 (M, Zürich Rhein. 66, 12. Jh.; zur Endg. vgl. Braune a. a. O.). — chssil: nom. sg. Gl 3,358,34 (Wien 901, 13. Jh.).
Verschrieben oder Nebenform mit unklarer s-Erweiterung (?): scusl: nom. sg. Gl 3,285,18 (SH b, clm 3215, 13./14. Jh.); schvsle: dass. 270,33 (SH b, clm 3215, 13./14. Jh.; vgl. Graff VI,552 s. v. scuse u. Ahd. Gl.-Wb. S. 553 s. v. schusele, schusel mhd.; vgl. auch wanscvos Gl 3,230,49 (Graz 859, 13. Jh.) u. Ahd. Wb. 5,549 f. s. v. kûski).
kleines (Kopf-)Kissen: chvsselin pulvillus Gl 3,252,22 (2 Hss. kussîn). 285,18 (1 Hs. kussîn). 358,34. cervical pulvillus 270,33. cervical 618,61 (1 Hs. ôrkussîn, 1 ahslâri); bildl.: chusselu [vae quae consuunt] pulvillos [sub omni cubito manus: et faciunt cervicalia sub capite universae aetatis ad capiendas animas, Ez. 13,18] 1,644,13/14 (7 Hss. phul(i)uui, 2 kussîn).
Komp. ôr-, uuangkussilîn.
 
Artikelverweis 
kussîn (zum Ansatz vgl. Braune, Ahd. Gr.14 § 196 Anm. 3) st. n., mhd. küssen, Lexer küssîn, küsse, nhd. kissen, [Bd. 5, Sp. 556] küssen; as. kussin (vgl. Gallée, Vorstud. S. 187 u. 469; s. u.), mnd. küssen, mnl. cussen; aus afrz. coussin, vgl. mlat. cussinus, cussinum. — Graff IV,524.
Alle Belege im Nom. Sing., wenn nicht anders angegeben.
chuss-: -in Gl 3,252,21 (SH a 2, 2 Hss., 1 Hs. -v-). 25 (SH a 2, 2 Hss., 1 Hs. -v-). 333,27 (SH g; ch-). 342,38 (SH g, 2 Hss.). 619,5; -i 230,48 (SH a 2; -v-). 285,18 (SH b). 306,37 (SH d). 315,47 (SH e). 621,29. 623,46. 624,12; acc. pl. 1,644,15 (M, 2 Hss.); -e 3,148,32 (SH A). 621,6; chuissin: 664,45 (Innsbr. 711, 13. Jh.); chsse: 358,32 (Wien 901, 13. Jh.); chuse: nom. pl. Ahd. I,571,31 (verschr.? Vgl. Schmid z. St.).
cuss-: -in Gl 3,148,30 (SH A, 3 Hss., 1 Hs. k-, 1 -v-). 230,48 (SH a 2). 270,33 (SH b; c9-). 333,27 (SH g, 2 Hss.). 342,38 (SH g). 389,75 (-v-). 4,175,29 (clm 14429, 9. Jh.). 281,14 (M; oder acc. pl.?). 16 (2 Hss.). Stricker II,54,13 (SH). Thies, Kölner Hs. S. 165,24 (SH). 179,10 (SH); -i Gl 3,148,31 (SH A; k-). 298,13 (SH d). 322,40 (SH e; -v-); -ie 37 (SH e; -v-, vgl. Hbr. II,567); -e 190,18 (SH B); acc. pl.? -a 5,10,26 (M, Carlsr. Oen. 1, 14. Jh.); -im 3,620,8 (Florenz XVI,5, 12. oder 13. Jh.; vielleicht -m für -n, vgl. Weinhold, Alem. Gr. § 168 a, oder verschr.?); -en 376,23 (Jd); kssin: Hbr. I,325,140 (SH A); kuszin: Gl 3,190,18 (SH B); ksin: 148,31 (SH A, Trier 31, 13. oder 12. Jh.; korr. von jüngerer Hand in oerk,ssin).
Wohl verschrieben: cussis: Gl 3,327,12 (SH f; in der Hs. steht s öfter für -er).
Vielleicht hierher (oder zu zussa?): chusse: Gl 3,618,43 (clm 14584, 14. Jh., s. u.).
cussinus Mayer, Glossen S. 18,13 (Breslau III F 19, 9. Jh.) ist wohl lat.
eselkiffen ZfdA. 68,215 von Pyritz, Anm. z. St., u. Ahd. Gl.-Wb. S. 134 als esilkussîn (?) gedeutet, s. Ahd. Wb. 5,194 s. v. kipha.
(Kopf-)Kissen, Polster: cussin cervical quod ponatur sub cervice vel cubitu [Hbr. I,325,140] Gl 3,148,30. Hbr. I,325,140. cervical Gl 3,315,47. 333,27. Stricker II,54,13. Thies, Kölner Hs. S. 165,24. cervicalia dicuntur quia sub vertice ponuntur Ahd. I,571,31. cervical (vel) pulvillus Gl 3,190,18. 270,33 (1 Hs. kussilîn). 298,13. cervical pulvillus [Hbr. II,236,409] 230,48 (1 Hs. uuangkussîn). pulvillus 252,21 (1 Hs. kussilîn). 285,18. 306,37. 322,37. 327,12. 342,38. 619,5. Thies, Kölner Hs. S. 179,10. pulvinar lectus deorum Gl 3,252,25. pulvinar 322,40. 376,23 (darauf capitale idem. pulvinum idem; im Abschn. De lectualibus). 621,6. plumatum (vgl. Diefb., Gl. 442c s. v. plumacium) 358,32. 621,29. 623,46. 624,12. capitale 664,45; bildl.: chussi [vae quae consuunt] pulvillos [sub omni cubito manus: et faciunt cervicalia sub capite universae aetatis ad capiendas animas, Ez. 13,18] 1,644,15 (3 Hss. kussilîn, 7 phul(i)uui). 4,281,14. 5,10,26. cussin cervicalia (Hs. cervical) [ebda.] 4,281,16; — Unterlage, Decke (?): cvssin laena Gl 3,389,75. 618,43 (3 Hss. zussa). cussim lilachin lana 620,8 (i. e. laena, vgl. 618,43, Steinm.). cussin laena pallium lineum lecti 4,175,29; zu laena vgl. Müller, Kleidung S. 135.
Komp. houbit-, ôr-, uuangkussîn.
 
Artikelverweis 
kust st. f., mhd. Lexer kust, nhd. dial. schweiz. chust m. Schweiz. Id. 3,553 f.; as. kust, mnl. cust m. f.; afries. kest; ae. cyst; got. kustus m. — Graff IV,514 s. v. kust, kusti.
chust: nom. sg. Gl 1,278,35 (Jb-Rd). 2,103,52 (2 Hss., darunter clm 14747, 9. Jh.). 119,15. 151,19. 636,52. 702,37; acc. sg. 1,447,37 (Rb). 2,103,53 (clm 19417. clm 14407, [Bd. 5, Sp. 557] beide 9. Jh.). 491,54. 541,54. 741,14 (clm 14747, 9. Jh.). Nk 480,4 [126,3]; nom. pl. -]e Nb 29,1. 92,17. 321,14 [23,25. 80,5. 244,6]. — kust-: dat. sg. -i O 4,37,9; acc. sg. -] Gl 2,147,31 (Frankf. 64, 9. Jh.; c-, lat. pl.). O 1,18,41.
custin Gl 2,35,52 s. kunst.
1) Schätzung, Beurteilung, (Aus-)Wahl (vgl. kuri 1): ahta chust [si laeserit quispiam agrum vel vineam, et dimiserit iumentum suum ut depascatur aliena: quidquid optimum habuerit in agro suo, vel in vinea, pro damni] aestimatione (Hs. aestimatio) [restituet, Ex. 22,5] Gl 1,278,35. âna chust [immolabant oves et boves] absque aestimatione (Hs. aestimacionem) [et numero, 3. Reg. 8,5] 447,37. cust [quod non sit permittendum turbis] electiones [eorum facere, qui sunt ad sacerdotium provehendi, Conc. Laod. CXVI p. 130] 2,147,31. aruvelida chust [pecori est idem] dilectus [equino, Verg., G. III,72] 636,52 (vgl. ut habeant matres optimas, Serv.), z. gl. St. chust 702,37. chust piuuan aestimationem [quippe pretii non habet: sed tamen regnum dei tantum valet, quantum habes, Greg., Hom. I,5 p. 1451] 741,14; Wertschätzung: chust (ł/odo) liumunt [ne (virgines sacrae) passim vagando ecclesiae laedant] existimationem (2 Hss. existimatio) [Conc. Afr. XLIV p. 150] 103,52. 119,15 (Hs. existimatio, 1 Hs. unliumunt), z. gl. St. chust (Hs. existimatio) 151,19.
2) Versuch, Probe: chust [devora et] experimentum [cape, sit crudum an assum suavius, Prud., P. Laur. (II) 407] Gl 2,491,54. 541,54.
3) (gute) Beschaffenheit, Zustand: innan thines herzen kust ni laz thir thesa woroltlust O 1,18,41. daz io anatuendo . chumet er in andere chust hoc dum semper sit . perfecte in contrarium habitum restituetur Nk 480,4 [126,3]; ferner: O 4,37,9.
4) Tugend (zur Bed. vgl. kusto-lôsî): habent taz kedienot mine chuste? nostraene artes ita meruerunt? Nb 29,1 [23,25]. sint sie (d. h. die Diener) aber chustig . uuio mugen danne anderes mannes chuste . din scaz sin ...? aliena probitas 92,17 [80,5]. noh achuste nesint . noh chuste nesint . nube gelih . unde ungeskeiden miskelunga allero frehto nec vitia igitur nec virtutes quicquam fuerint . sed potius ... indiscreta confusio omnium meritorum 321,14 [244,6].
Komp. â-, arg-, erd-, hônkust; Abl. kustîg, kustolôs; kusten; vgl. un-, urkust.
Vgl. kost1.
 
Artikelverweis 
kusten sw. v. — Graff IV,518.
ke-chuster: part. prt. nom. sg. m. Gl 1,686,62 (M, clm 4606, 12. Jh.); gi-chivst: Grdf. ebda. (M, clm 6217, 13./14. Jh., clm 14745, 14. Jh. (vgl. Gl 5,97,13; gic-)); zur Synkope im Part. Praet. vgl. Braune, Ahd. Gr.14 § 365, bes. Anm. 3.
Hierher vielleicht auch: chuuistit: 3. sg. Gl 2,225,63. 232,33 (beide S. Flor. III 222 B, 9. Jh.), der Schreibung nach könnten die Belege als quisten (sonst nicht belegt) angesetzt werden, so Riecke, jan-Verben S. 326 f., auch erwogen im Ahd. Gl.-Wb. S. 469. Wegen der Bed. (s. unter 2) u. auf Grund der Schreibung chu- sowohl für kuals auch für qu- wurden die Belege zu kusten gestellt, so auch Raven I,100 u. erwogen bei Graff IV,518.
1) (jmdn.) zu einem best. Preis schätzen, bewerten: kechuster (2 Hss. gichivst) wart [appenderunt mercedem meam triginta argenteos. Et dixit dominus ad me: Proiice illud ad statuarium, decorum pretium, quo] [Bd. 5, Sp. 558] appretiatus sum [ab eis, Zach. 11,13] Gl 1,686,62 (8 Hss. feilôn, 1 Hs. mieten).
2) (jmdn.) auf die Probe stellen, in Versuchung führen: chuuistit [quam tamen potestatem recte dispensat qui sollicite noverit et sumere ex illa quod adiuvat, et expugnare quod] tentat (Hs. tempt-) [Greg., Cura 2,6 p. 21] Gl 2,225,63. chuuistit [quae tamen virtutis elatio ... et electorum animum saepe] tentat (Hs. tempt-) [ebda. 4 p. 101] 232,33. Vgl. korôn 1, wohl nicht zu fir- u. irquisten gehörig (vgl. Splett, Ahd. Wb. I,2,720).
Vgl. kostôn.
 
Artikelverweis 
fir-kusten sw. v. — Graff IV,518.
fir-chust-: part. prt. acc. sg. f. -a Npgl 68,3 (zur Synkope im Part. Praet. vgl. Braune, Ahd. Gr.14 § 365); fer-: 3. sg. -it Gl 2,66,5 (lat. perf.); -et Nb 249,28 [197,29] (Graff a. a. O. erwägt farquistjan); 3. sg. conj. -e 297,10 [227,13] (uer-; Graff a. a. O. erwägt farquistjan); auf Grund der Schreibung chu- sowohl für ku- als auch für qu- ist die Zuordnung zu -kusten u. -quisten nicht immer sicher.
jmdn., etw. verschlechtern, verderben: ferchustit [si igitur sese ipsi aestimare velint, possuntne sibi supplicii expertes videri quos omnium malorum extrema nequitia non affecit modo, verum etiam vehementer] infecit [? Boeth., Cons. 4,3 p. 97,41] Gl 2,66,5. die arguuilligi alles ubeles meista . nieht ein nechelet . nube ioh ferchustet inficit . i. corrumpit [zu ebda.] Nb 249,28 [197,29]. uiciatam naturam (firchusta anaburt) nescuof ih nieht Npgl 68,3; ferner: Nb 297,10 [227,13] (corrumpere).
Abl. firkustida.
 
Artikelverweis 
fir-kustida st. f. — Graff IV,518 (zu farquistjan?).
fer-chusteda: nom. sg. Nb 266,24 [208,7].
Schwäche: ube chustelosi des muotes siehheit ist . also ouh tes lichamen ferchusteda sin siehheit ist nam si vitiositas est . quasi quidam morbus animorum . ita uti languor corporum.
 
Artikelverweis 
kustîg adj., mhd. Lexer küstic; ae. cystig. — Graff IV,517 f.
chust-ic: Grdf. Nl 593,22 [191,13 = Hs. D]; -ig: dass. Nb 92,16 [80,4] (-îg); gen. pl. -]ero Gl 2,346,35 (clm 6325, 9. Jh.); dat. pl. -]ên Nb 32,7 [26,6]; -êg: Grdf. Nl 593,22 (Hs. G = S. CLI,21; -û-) [191,13 Anm.].
custigan WA 90,2 s. AWB kunstîg.
rechtschaffen, tugendhaft: chustigero [quae] probabilium [virorum novimus percepisse doctrinis, Is., De off. 2,27 p. 826] Gl 2,346,35. taz mir chlagelih tunche . daz sih ilent ubele uertuon an dien chustigen impios moliri scelerata contra virtutem Nb 32,7 [26,6]. darder ist ein hus follez ubelero liuto tar neist neheiner chustic Nl 593,22 [191,13]; ferner: Nb 92,16 [80,4] (probus).
Komp. â-, arg-, hônkustîg; Abl. -kustgî; -kustgôn; vgl. un-, urkustîg.
 
Artikelverweis 
-kustgî vgl. AWB argkustgî.
 
Artikelverweis 
-kustgôn vgl. AWB argkustgôn.

 

kussen
 1) küssen, mit den Lippen berühren (als Ausdruck der Liebe, Freundschaft, Ehrerbietung):
 a) jmdn., etw. küssen:
 α) mit Akk. d. Pers.: (der Vater) fiel ubar sinan (des heimkehrenden Sohnes) hals inti custa inan cecidit supra collum eius et osculatus est illum T 97,4. under dien cham ein vuib . sconiu
 β) mit Akk. d. Sache (als Bez. eines Körperteils) u. attribut. Gen. (bzw. Pers.-Pron.)/Dat. d. Pers.: kasehante inan lepen chussant fuazi truhtines videntes eum
 γ) mit Akk. d. Sache (als Bez. eines Ortes) im lat. Kontext einer Glosse: chustun adlambunt [singula loca, ubi aut sederat vir beatus aut steterat, Sulp. Sev., Dial. 2,8 p. 190,18/19] Gl
 b) rezipr.: (sih) kussen einander küssen: bildl.: reht unde frido chuston sih iustitia et pax osculatae sunt Np 84,11 [, z. gl. St. ohne Refl.-Pron.: reht endi friđu kustun Pk(w) 84,11]; hierher wohl
 c) substant.: das Küssen, der Kuß (vgl. DWb. V,2874 f.): ik iuhu ... unrehtas cussiannias, unrehtas helsiannias S 319,29/30 = Wa 17,4;
 d) Glossenwort: chusso basio (1 Hs. -um) Gl 4,39,41 (1 Hs. kos). 132,50.
 2) übertr.: berühren, nur rezipr.: sih kussen einander berühren, von Linien: uuio dri reiza grehte . an dien orten sih chussente . triangulum machont Nc 792,26 [110,19].
 
kust
 1) Schätzung, Beurteilung, (Aus-)Wahl (vgl. kuri 1): ahta chust [si laeserit quispiam agrum vel vineam, et dimiserit iumentum suum ut depascatur aliena: quidquid optimum habuerit in agro suo, vel in vinea, pro damni
 2) Versuch, Probe: chust [devora et] experimentum [cape, sit crudum an assum suavius, Prud., P. Laur. (II) 407] Gl 2,491,54. 541,54.
 3) (gute) Beschaffenheit, Zustand: innan thines herzen kust ni laz thir thesa woroltlust O 1,18,41. daz io anatuendo . chumet er in andere chust hoc dum semper sit . perfecte in contrarium habitum restituetur Nk 480,4
 4) Tugend (zur Bed. vgl. kusto-lôsî): habent taz kedienot mine chuste? nostraene artes ita meruerunt? Nb 29,1 [23,25]. sint sie (d. h. die Diener) aber chustig . uuio mugen danne anderes mannes chuste .
 
kusten
 1) (jmdn.) zu einem best. Preis schätzen, bewerten: kechuster (2 Hss. gichivst) wart [appenderunt mercedem meam triginta argenteos. Et dixit dominus ad me: Proiice illud ad statuarium, decorum pretium, quo] appretiatus sum
 2) (jmdn.) auf die Probe stellen, in Versuchung führen: chuuistit [quam tamen potestatem recte dispensat qui sollicite noverit et sumere ex illa quod adiuvat, et expugnare quod] tentat (Hs. tempt-) [Greg.,